Mijn liefste liefste

Ik wou dat ik je een brief kon schrijven
waarin ik je alles kon vertellen…
Van de vallende ster die ik toen zag,
en die mijn wens heeft doen uitkomen.
Ik wil je vertellen hoe graag ik je zag,
hoeveel passie er door mijn aderen vloeide.
Ik wil je zeggen hoe aantrekkelijk ik je vond,
hoe puur, hoe zuiver en hoe zacht.

Honderden dingen wil ik je schrijven…
Over de grond die onder mijn voeten verdween,
maar ook over de werkelijkheid waarmee ik
tevens oog in oog kwam te staan.
Of van de miljoenen tranen die ik heb gehuild,
en over de onbreekbare stilte.
Ik wil je vertellen hoe die allerlaatste
dag mijn hart aan flarden heeft gescheurd.

Helaas raakt mijn inkt langzaam op,
maar mijn hand kan niet stoppen met schrijven.
Ik moet je nog vertellen over de angst
en over het waarom ik toen ben weggelopen.
Lieverd, ik moet je nog zoveel dingen vertellen …
Maar er blijven uiteindelijk zoveel vragen onopgelost.
En ook al geraakt deze brief ooit af,
ik zou niet weten naar waar ik hem moest versturen.

Het énige dat ik nog kan doen,
is hem sluiten en frankeren …
Maar ik heb maar een halve naam,
niet eens een nummer of adres.
Ik heb zelfs geen foto … alleen een herinnering.
Daarom wordt deze brief ook nooit gepost.
Want hij zou verstuurd worden naar een
adres dat misschien niet eens meer bestaat.



Door Ine Verhagen
op 28 augustus 2009