Optreden van Ineke Verhagen ( Woordspelingen academie woord en muziek ) 2014

Een gevarieerd programma door de leerlingen woord met An Goossens, Ben Leurs,Benoit Legon,Brent Huynen,Dieter Van Looken,Dieuwke Goedemé,Enya Van Tichelen,Eric Geerts,Femke Van Hooydonck,Frank Gallen,Filip Stappers,Gioia Petraca,Hannelore Van De Wiel,Ineke Verhaegen,Ingrid Raymaekers,Janne Van Geel,Jeroen Galien,Karlien Tampère,Kathleen Panneels, Kathy De Lauw,Laura Thiers,Laura Gadeyne, Leen Van Den Bergh,Linda Verachter,Lisa verlinden,Lori stas, Maarten De Langhe, Marc Schueremans,Marijke Van Der Gucht, Marjan Joris, Marjolein Schram, Nathan Clarke, Serena Neirynck,Simonne Lauryssens

Bij het openen van mijn kleerkast

bij het openen van mijn kleerkast,
heb ik als zovelen evenveel last.
Door dat beetje overgewicht,
gaat mijn broek al niet meer dicht.
Ik zou wel kunnen grollen
van die vetrollen.
En tegen die dikke billen,
wil ik eens heel hard gillen!


Die kast met al die verschillende maten,
brengt me in alle staten!
En toch blijft de media maar proberen,
me vanalles aan te leren …
Neem die pil, volg die cursus, lees dat boek,
en loop dagelijks een rondje om de hoek.
Het lijkt allemaal het absolute super dieet,
maar in feite vertelt het me alles
wat ik al weet !!!

Kunstkamer expo 18 November 2017

Kunstkamer expo 18 november 2017, mooie tentoonstelling in het Kasteel van Schoten Tentoonstelling: Fotografie - Pastel - Schilderijen - Sculpturen met werken van kunstkamer leden: Coene R, Derbaix H, Dillis L, Franssen T,Gielen J, Haelterman M, Heyligen T, Peeters G, Sysmans L, Van Rumste K, Vanwalleghem R gastkunstenaars : Truyts K, Van der Wegen C

Voordracht van Ineke Verhagen , tijdens Wak 2015 (video)

Voordracht van Ineke Verhagen tijdens de Wak 2015 op het Marktplein van Schoten,, mei 2015

Voordracht Ineke Verhagen ( video )

Voordracht van Ineke Verhagen, ze leest een van haar gedichten voor tijdens de week van de Amateurkunsten 2015.
Til me op

en schenk me de zon.
Til me over de regenboog.
Draag me op je schouder en steek de rivier met me over.

Als liefde bergen kan verzetten,
zal zand verstenen, rotsen smelten
en de oceaan verbranden.

Blijf nog even naast me lopen
ook al ben je zo ver weg.

Vaarwel zeggen gaat vanzelf,
maar telkens wanneer het lente wordt,
worden verloren verlangens versterkt.

Werp nog eens een blik naar het huisje tussen de bomen …
Zie de neerslachtigheid in het struikgewas,
en hoor de heimwee in het lied van de merel.

De storm werkt als het ware verlammend,
zijn gehuil is beklijvend …
Maar de stilte blijft ontembaar
.
Til me op
en schenk me een traan van geluk.
Breng me naar een plek waar minuten niet meer tellen,
en waar de wijzers van de klok al een tijdje stilstaan.

Voordracht Ineke Verhagen tijdens Wak 2015 (2)

Voordracht van Ineke Verhagen , tijdens Week van de amateurkunsten op het Marktplein van Schoten mei 2015

Ontmoeting met Ineke Verhagen tijdens de week van de Amateurkunsten mei 2013

Leuke ontmoeting met Ineke Verhagen, tijdens de week van de Amateurkunsten mei 2013.

( Video ) Voordracht van Ineke Verhagen tijdens Wak 2015

Ineke verhagen leest gedichten voor tijdens de Week van de Amateurkunsten mei 2015.

Liefste zonneschijn
Mijn allerliefste zonneschijn,
Wil je alsjeblieft wegnemen … mijn hartenpijn.

Kun je me opnieuw doen zingen,
en me weer laten lachen om kleine dingen.

Ontneem me toch die slechte dromen,
zodat ik terug tot mezelf kan komen.

Laat me langzaam weer ademhalen,
door de streling van jouw warme stralen.

Help me mijn geliefde los te laten,
en niet meer over het verleden te praten.

Verlos me elke dag een beetje meer
van dat immens dreigend onweer.

Als een kind zou ik kunnen huilen,
en terug in moeders armen willen schuilen.

Het is echter niet omdat ik volwassen ben
dat ik de kracht van verdriet niet meer ken.

Mijn liefste zonneschijn,
Beloof me dat het overgaat … mijn hartenpijn.



Door Ineke Verhagen 10 augustus 2014

Melancholie

Vreemd hoe melancholie je plots bekruipen kan.
hoe een storm van herfstblaadjes je tot stilstand brengt.
Even lijk je te verdwalen in jezelf.
Verloren in een lege straat met kalende bomen.
De weemoed van november opent je hart … zuiver en puur.

De weg die je bewandelt is nog steeds dezelfde.
Alleen zijn de kasseien vervangen door beton.
Zelfs het stoplicht aan de brug springt weer op rood.
Het fietspad is omgetoverd in een kleurentapijt,
en de herfstzon gaat langzaam onder op het geruisloze water.

Je sluit je ogen … en opeens krimpt alles samen.
Een vlaag van heimwee overvalt je vanuit het niets.
Opeens verlang je weer naar de kille ochtenden
toen je daar op je fiets naar school reed ...
al is dat inmiddels twintig jaar geleden.

Uit een openstaand raam klinkt een oude piano.
Dromen en mijmeringen uit een ver verleden …
Zou de pianist deze magie ook ervaren?
Of zit hij gekluisterd aan zijn instrument
hunkerend naar bewierookte nostalgie.

Zoals de zon telkens weer opkomt en ondergaat,
staat de tijd niet stil …
Uren, dagen en jaren gaan voorbij en herinneringen vervagen.
Maar net als bij een verkleurd en verschrompeld herfstblad,
lijk je vanbinnen van tijd tot tijd even te sterven.


Door Ineke Verhagen
12 november 2014