Vergeef me dat ik je soms mis

 Vergeef me dat ik je soms mis

Vergeef het zacht gesnik van de treurwilg
waaronder jij ooit schuilde voor de regen.
Het is maar voor heel even.

Blaadjes vallen neer voor mijn voeten
en ik kan ze niet negeren.
Maar ik stap gewoon door …
Tot de volgende brug is gebouwd.

In een storm verloor ik al wat ik ooit wou,
maar ik won de kracht van de natuur.
Opnieuw ben ik vervuld met geloof
dat me destijds werd ontnomen.

Als bomen konden spreken …
Zouden ze het me dan vertellen?
Of de wijzers van de klok in de war waren
om voor ons de zon te laten schijnen?

Ieder vallend blad
is als een bevroren traan.
Elke kale tak
is net een verdwaalde ziel.

Als een kind mag lachen,
een tiener mag vloeken
en een puber zichzelf kan zijn,
had ik dit pad al veel eerder bewandeld.

Een warm voorjaar bracht echter verwarring.
Een hittegolf verschroeide hoop en dromen.
De regen overspoelde in te halen minuten.
Misschien daarom dat ik je af en toe wel eens mis.



Door Ineke Verhagen
11 oktober 2015