Als ik nog maar één dag had

zou angst me niet meer afschrikken,
zou ik geen twijfels meer hebben,
en zou ik willen weten waar je was.

Als ik nog maar één dag had,
bewandelde ik een pad dat in mijn geheugen gegrift staat.
Ik zou het eerste, beste vliegticket kopen,
en de hele wereld afreizen.

Als ik nog maar één dag had,
wilde ik alles van je weten.
Ik zou dan willen weten of je me graag had,
of me liever een kille dood zag sterven.
Ik zou willen weten of je nog op deze wereld was,
of een engel je reeds was komen halen.

Als ik nog maar één dag had,
bezocht ik de plek waar ik je voor het eerst zag.
Ik zou zwemmen in de zee die ons voor eeuwig heeft gescheiden,
en ik zou een berg beklimmen tot op de top,
zonder je daar ook maar te kunnen vinden.

Als ik nog maar één dag had …
zou ik voor het eerst écht bidden en God vragen waar je was.
En als hij het niet wist,
zou ik in mijn gedachten een foto maken,
en maakte ik de herinnering weer levend..

Als ik nog maar één dag had,
hield niets me nog tegen.
Niets zou me weerhouden van een intens en passioneel avontuur.
‘Hard-to-get’-spelen zou niet meer aan de orde zijn.

Als ik nog maar één enkele dag had,
zou ik je nog voor één keer willen kussen,
je nog voor één keer willen aanraken,
en voor de eerste … en tevens de laatste keer ‘vaarwel’ zeggen.



Door Ine Verhagen
op 26 augustus  2009