Overlijden Michael Jackson

Ooit heb ik een gedicht over je geschreven,
en toen wist ik niet dat je nog maar even had te leven.
Maar vandaag op deze warme, zomerse dag,
besef ik dat ook jouw lot niet zomaar in je eigen handen lag.
Je werd gekrenkt en gekraakt,
en pijnen en smart zijn je machtig geraakt.
Toch bleef je vechten en doen wat je kon,
al vervaagde je blik vaak onbaatzuchtig in de zon.

Je passies waren sterker dan je persoon in wezen,
maar de kinderlijke onschuld, was in je ogen te lezen.
Bij elke stap, elke pas, en elke ‘walk’ op de dansvloer,
lagen verdriet en angst  wanhopig op de loer.
Geen mens, dier of wezen zal ooit kunnen weten,
welke kracht zo aan je hart en ziel heeft zitten vreten.
Maar hoeveel looks je ook had, je had maar één gezicht,
en dat is het énige waarop ik me altijd heb gericht.

Het feit dat de wereld iemand als jou moet verliezen,
doet me vanbinnen en vanbuiten volledig bevriezen.
Ik heb mezelf vaak in jou teruggevonden,
en vanbinnen geloofde ik dat we elkaar verstonden.
Je hebt me kracht en tonnen inspiratie gegeven,
en draagde bij tot een belangrijk deel in mijn leven.
De dag dat je boek werd geopend, wilden je dromen naar buiten,
maar met of zonder  ... Het is tijd om hem te sluiten.

Door Ine Verhagen
op 26 juni 2009