Je bent me er eentje...

Je kruist mijn pad op een stil moment.
Je laat me lachen in een vleug van euforie.
Je bent een ster aan de hemel,
maar je kunt een wolk doen knallen.

Je bent me er eentje …

Je kust mijn lippen
zachter dan hoe een kus ook maar kan zijn.
Je drukt me tegen je aan
en betovert mijn binnenste met slechts vage dromen.
Je heelt mijn lege dagen.

Je bent me er eentje …

Je neemt me mee naar een huis
waarin reeds dromen zijn vervlogen.
Je streelt me met je eerlijkheid
en je twijfels zitten in de palm van mijn hand.
Je doet me slapen als een roos.

Je bent me er eentje …

Je lijkt door een bos met me te wandelen,
op zoek naar nooit eerder geziene herfstkleuren.
Je tracht de hemel helderblauw voor me te kleuren,
maar soms wordt het je wat te veel…
En net als ik wil je misschien wel eens verdwijnen,
vergeten hoe en wat … welke dag het vandaag is …

Je bent me er eentje …

Je knuffelt me en geeft me voldoening
met slechts één knipoog.



Door Ine Verhagen
op 23 oktober 2011