vrijdag 27 juli 2018

Verliefdheid is een zaligheid.




Mooie gedichten en Poëzie

Dat verliefdheid zalig is

Dat verliefdheid zalig is, maken ze mij niet meer wijs.
Je ziet alleen nog maar zwart en wit, maar geen grijs.
Van kriebels in je buik, moeten ze mij ook niks meer vertellen.
Ze maken je misselijk en zitten je continu te kwellen.

Verliefdheid, dacht je dat het enkel pubers overkwam?
Dream on, het is een virus en legt al je spieren lam!
En of ze nu beantwoord wordt of helemaal niet,
ze maakt je blind voor dingen die je beter wél ziet!

Waarom vertellen ze ons eigenlijk al die onzin?
Voor je het weet, trap je er met twee voeten in!
Verliefdheid overvalt als een vampier in de nacht.
Hij zuigt je helemaal leeg en neemt je in zijn macht.

Je bent niet langer meer betoverd,
maar als door een leger compleet veroverd.
Je krijgt klappen van de zweep en tergende pijn.
Al snel besef je weer hoe het is om alleen te zijn.

Verliefdheid maakt je vanbinnen helemaal kapot.
Net als liefde je kan pijnigen tot op het bot.
En toch kunnen we geen van allen zonder.
Want zonder liefde ga je gewoon ten onder.

Zonder liefde ben je wezenloos en verloren.
Als een krijsende baby die niemand kan horen.
Als een tuin zonder bloemen, een vogel zonder lied …
Grenzeloos op zoek, in een verlaten gebied.

Verliefdheid is een droom, liefde een noodzaak.
Beiden berensterk … maar soms schieten ze elkander raak!


Door Ine Verhagen
op 23 augustus 2010

#gedichten #liefde #verliefdheid


dinsdag 15 mei 2018

Ik heb wel eens zin om te huilen.








maar zou mijn tranen liever met iemand ruilen.
Of zou ik ze met iemand kunnen delen,
of misschien wel door een ander laten stelen?

Hoeveel tranen kan een mens eigenlijk produceren,
en hoeveel zakdoeken kunnen deze absorberen ...
Is het mogelijk om de storm der emoties te doorstaan,
en er daarna terug kei hard tegenaan te gaan?

Ik heb wel eens zin om te huilen,
maar zou mijn tranen liever met je ruilen.
Daarna zal ik ze door een ander laten stelen,
want ik wil je niet te lang met mijn zorgen vervelen.

Hoe lang duurt het om verdriet te overwinnen,
en hoe vaak moet je weer opnieuw beginnen ...
Is er een manier om dingen volledig los te laten,
als je het te moeilijk hebt om erover te praten?

Ik heb wel eens zin om te huilen,
maar ik zoek iemand om mijn tranen mee te ruilen.
Misschien kunnen we ze daarna van elkaar stelen,
en onze zorgen met elkaar leren delen.


Door Ine Verhagen
op 28 juli 2010

Lees meer: https://ineke-verhagen.webnode.be/angst-en-frustratie/

maandag 5 maart 2018

Ik hou van Schoten





Wat heb ik er toch steeds van genoten,
mijn jeugd doorgebracht te hebben in Schoten.
Al ben ik een eindje verder geboren,
in Schoten heb ik mijn hart verloren.
Hier kom ik steeds weer thuis en ben ik nooit alleen,
want in dit gezellige dorp kent iedereen, iedereen.

Nu de nostalgie ons langzaam begint te besluipen,
willen we allen wel eens in de geschiedenis kruipen.
Misschien beginnen er sommigen stilletjes te verlangen,
om nog een keertje aan de katrol in Iepenburg te hangen.
Of willen we nog eens op logement aan de vaart?
Helaas is hotel Westende reeds lang van de kaart.

Denken we niet vaak terug aan die goeie oude tijd,
waarin het karretje van Dina ons huisje voorbij rijdt?
Liggen onze badpakken en zwembroeken niet te verduren,
sinds het slopen van de Schotense zwembadmuren?
En dromen we soms niet van de lekkere verse soep,
waarmee de soepboer klaarstond op de rand van de stoep?

Wie wil er niet nog eens met de fiets over de brug,
naar het zwembad van Brasschaat en terug.
Krijgen we na een nachtje stappen nooit het water in de mond,
voor een pakske friet van de Chalet bij ochtendstond?
Willen we soms niet even teruggaan in de tijd?
Want deze herinneringen willen we toch niet kwijt?

Nu de jaren aan onze neus zijn voorbij gegaan,
is volgens mij toch nog niet alles gezegd en gedaan.
Want als zuster Alberta ons niet ter wereld had gebracht,
zag Schoten er helemaal anders uit bij dag en bij nacht.
Met de nodige heimwee blijven we er toch zeer trots op,
te kunnen zeggen “Schoten is en blijft top!”


Door Ine Verhagen
op 11 februari 2014

donderdag 15 februari 2018

Waar is de tijd





Waar is de tijd
Lieve mama en lieve papa
Waar is tijd dat we op vakantie gingen naar De Haan.
Het was dichtbij, maar voor mij zo ver hiervandaan.
We hadden ons favoriete plekje gauw gevonden,
zodat we van de zon en de zee genieten konden.
Papa, weet je nog dat we garnaaltjes gingen vangen?
Je had zo’n groot net waarin ze dan bleven hangen.
Als klein meisje liep ik braafjes met je mee,
want ik was best wel bang voor de grote zee.

Mama, herinner je je nog die lekkere boules met confituur?
Die waren toch overheerlijk, en helemaal niet duur.
Ik zie ons nog samen zitten op het strand …
Jij op je strandstoel, ik met mijn emmertje in het zand.
Iets verder bouwden broer en zus een zandkasteel,
zo mooi … een liefdevol en hartverwarmend tafereel.
Ik proef nog steeds de zoute zeelucht op mijn lippen.
Niets kan aan deze herinneringen tippen.


Lieve mama en papa
Waar is de tijd dat we gingen fietsen langs de vaart…
Gewoon onze neus achterna, zonder plan kaart.
In mijn fietsmandje zat mijn favoriete pop.
En zo reden we maar door tot onze eerste pitstop.
Even genieten van een drankje en een lekker ijsje …
Die kleine dingen maakten mij het gelukkigste meisje!
Al zijn het inmiddels lang vervlogen tijden, dagen en uren …
De herinneringen zullen eeuwig blijven duren.


Ineke Verhagen
11 februari 2018

donderdag 25 januari 2018

De Roos en ik ...


De roos en ik …

In mijn tuin
plantte ik de roos, vóór ik jou leerde kennen.
Voor haar en voor mij ging toen een nieuwe wereld open.
Ze liet haar eerste tekens van leven zien,
ik mijn eerste gevoelens voor jou.
Ze begon te leven.
Ik begon te hopen.
Ze kreeg en kleur van dag op dag,
een kleur die ook ik kreeg wanneer ik jou zag.
Haar blaadjes bloeiden open …
Mijn gevoelens voor jou werden sterker.

De roos leefde.
Ik besefte dat ik van je hield.
Zij kende zonnige dagen en dagen met regen,
zoals ik vrolijke en trieste dagen kende.
Ze hield van het leven.
En ik hield van jou. Ik hou nóg van jou.
En die roos wil nu nog éénmaal genieten van de blauwe hemel, de zon, de vogels en de bijtjes.

Maar vorige week nog …
stond ze prachtig de wereld te bewonderen
tot ze tot besef kwam dat ze maar alleen was.
En nu hangt haar kopje neer …
Neen, ik had haar daar nooit alleen mogen laten …
Want ik weet … alleen is maar alleen.
En dat is wat ik ben zonder jou.

De roos is … net als ik …
langzaam aan’t verleppen.


Door Ine Verhagen
Op 19 september 1995

maandag 15 januari 2018

Droom nog even ....




Droom nog even ...

Droom en hou nog even mijn hand vast.

Betover me nog een keer voor je me loslaat.
Neem me nog eens in je armen zodat ik je warmte overal
met me kan blijven meedragen.


Droom nog even …

Zing nog een keer voor me …
zolang ik het geluid van je stem maar onthoud.
Huil met me mee en dep voor een laatste keer mijn tranen.


Droom nog even …

Kom nog eens naast me liggen en droom met me mee.

Zet je deur nog een keer voor me open, en ontsluit de venster
zodat mijn zorgen langs de achtertuin zullen vervliegen.


Droom nog even …

Luister nog een keer naar mijn verhaal
en herinner me nog eens aan het wat, hoe en waarom ik hier ben…


Droom nog even …

Troost me en verlos me nog één keer van mijn innerlijke pijn
en zeg op een dag vaarwel.


Door Ineke Verhagen
op 17 maart 2014

donderdag 21 december 2017

Christmas will never be the same without you




Christmas will never be the same without you.
No twinkling lights, no warmth, no snow …

Something has been taken away from me.
There are no presents under the tree, no kisses, no hugs for me.

The memories of the child in me are slowly fading away.
How can I accept?

Christmas time is just a time to remember you.

Something is changing inside and around me.
It’s been taking a long time, but it still hurts my soul.

I don’t believe in miracles, and I can’t change the past,
or build the future by myself.
I need somebody who will hold my hand when rain is falling down instead of snow.
Someone who keeps me warm under the Christmas tree.

Christmas time means nothing to me since you’re so far away.
Whish I could send you a postcard or give you a call,
but there are no houses or no phones in heaven.

I know you’re not coming back, and time never stops.
But stars will always shine above me, and my love will never die.
And as long as I believe, an angel will send my message to you …


Merry Christmas daddy

donderdag 7 december 2017

Gedichten op de Bibliotheek van Schoten .... Wak 2015 ( video )



Tijdens de week van de Amateurkunsten werden enkele gedichten op de bib geschreven, ook 2 mooie gedichten van Ineke kon je een jaar lang bewonderen .

woensdag 22 november 2017

Optreden van Ineke Verhagen ( Woordspelingen academie woord en muziek ) 2014


Een gevarieerd programma door de leerlingen woord met An Goossens, Ben Leurs,Benoit Legon,Brent Huynen,Dieter Van Looken,Dieuwke Goedemé,Enya Van Tichelen,Eric Geerts,Femke Van Hooydonck,Frank Gallen,Filip Stappers,Gioia Petraca,Hannelore Van De Wiel,Ineke Verhaegen,Ingrid Raymaekers,Janne Van Geel,Jeroen Galien,Karlien Tampère,Kathleen Panneels, Kathy De Lauw,Laura Thiers,Laura Gadeyne, Leen Van Den Bergh,Linda Verachter,Lisa verlinden,Lori stas, Maarten De Langhe, Marc Schueremans,Marijke Van Der Gucht, Marjan Joris, Marjolein Schram, Nathan Clarke, Serena Neirynck,Simonne Lauryssens